Κυριακή 3/7/2022
Αγαπητό μου ημερολόγιο, με λένε Μπόκο και είμαι ένα Ροδεσιανό Ρίτζμπακ, περίπου δύο χρονών. Δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι την ράτσα μου, είμαι όμως ένα πολύ δυνατό και έξυπνο κυνηγόσκυλο που λατρεύει το τρέξιμο και είμαι πολύ συναισθηματικός.
Παρότι είμαι ακόμα σχετικά μικρός σε ηλικία, έχω περάσει πολλά. Τον πρώτο χρόνο της ζωής μου, άνηκα σε έναν κυνηγό, ο οποίος δεν μου φερόταν πολύ ευγενικά. Αυτό μου έχει προκαλέσει μία φοβία με τους άντρες και αγχώνομαι πολύ όταν τους βλέπω. Όπως επίσης αγχώνομαι πολύ όταν βλέπω κάποια αντικείμενα όμως σκουπόξυλα ή καταλαβαίνω πως η μαμά μου είναι εκνευρισμένη.
Πριν από ένα περίπου χρόνο, έπιασε μεγάλη φωτιά στην περιοχή μου και ο κυνηγός που με είχε, με εγκατέλειψε και έφυγε για να σωθεί. Κατάφερα να φύγω και έτρεξα και εγώ για να σωθώ. Τότε με βρήκαν κάποιοι καλοί άνθρωποι και με βοήθησαν. Μου έδωσαν νερό και φαγητό, με πήγαν στον γιατρό και με έφεραν στην Αθήνα, όπου με φιλοξένησαν διάφοροι εθελοντές.
Το διάστημα που έψαχνα για μόνιμο σπίτι, άλλαξα περισσότερα από τρία σπίτια. Πάνω που δενόμουν με ένα άτομο και προσπαθούσα να το γνωρίσω και να προσαρμοστώ στις συνήθειες του, άλλαζαν πάλι όλα. Όλες αυτές οι αλλαγές, μου προκαλούσαν ακόμη μεγαλύτερο στρες από αυτό που ήδη είχα από την συμπεριφορά του κυνηγού και από το σοκ της φωτιάς και της εγκατάλειψης με αποτέλεσμα να κάνω συνεχώς αταξίες, όπως να καταστρέφω πράγματα στο σπίτι, προσπαθώντας να ηρεμίσω λίγο το άγχος μου.
Το φθινόπωρο που μας πέρασε ήρθε μία πολύ ωραία είδηση για μένα. Μία κοπέλα, ήθελε να με υιοθετήσει και να με κρατήσει μόνιμα. Είχα χαρεί πάρα πολύ που επιτέλους βρέθηκε και για μένα ένα σπίτι και ένας άνθρωπος! Παρόλα αυτά το άγχος μου, από όσα είχα περάσει ήταν ακόμη εδώ και έκανα ζημιές για να μπορέσω να ηρεμήσω. Επίσης, δεν είχα μάθει να βγαίνω βόλτα με το λουρί, με αποτέλεσμα, αφού είμαι και τόσο δυνατός, να τραβάω πολύ. Όλα αυτά έκαναν την νέα μου μαμά να εκνευρίζετε. Το καταλάβαινα, αγχωνόμουν παραπάνω και έκανα και άλλες ζημιές. Φαύλος κύκλος. Θυμήθηκα λοιπόν τον κυνηγό που είχα παλιότερα. Ήταν ευχαριστημένος όταν με έβλεπε να κυνηγάω άλλα ζώα. Έτσι ξεκίνησα να κυνηγάω τις γάτες στον δρόμο, μήπως έτσι ευχαριστήσω την καινούργια μου μαμά. Όμως εκείνη εκνευρίστηκε ακόμη περισσότερο και δεν ήθελε πια να με κρατήσει μαζί της.
Το χειμώνα, μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα και ενώ έξω
είχε πολύ κρύο και χιόνια, απείλησε τους εθελοντές πως αν δεν έρθουν να με πάρουν,
θα με πετάξει έξω. Έτσι άλλαξαν πάλι όλα για μένα. Οι εθελοντές με πήραν από το
σπίτι της και βρήκαν την ίδια μέρα ένα νέο σπίτι για να ζω.
Εδώ που μένω τώρα, μένουν μαζί μου και 3 ακόμα γυναίκες. Η μαμά μου, που ακούει
στο όνομα Μαίρη, η μαμά της, Α. και η αδερφή της, Μ.. Είναι καλές μαζί μου, αλλά λείπουν αρκετές ώρες κάθε μέρα.
Εκτός από αυτό, το Πάσχα που μας πέρασε, αρρώστησε και πέθανε το άλλο σκυλάκι της
μαμάς μου, που άκουγε στο όνομα Μάγια. Αυτό έκανε την μαμά μου να νιώθει πολύ
άσχημα. Τις πρώτες μέρες που συνέβη αυτό, η μαμά μου δυσκολευόταν ακόμα και να
με κοιτάξει.
Όπως καταλαβαίνεις από την μέχρι τώρα ιστορία μου, το άγχος μου είναι πολύ μεγάλο. Ακόμα φοβάμαι πολλά πράγματα, δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ και τι να κάνω και τρομάζω στην σκέψη πως μπορεί και πάλι να με αφήσουν. Κάνω ζημιές (θα σου περιγράψω άλλη μέρα τις ζημιές που έχω κάνει), εκνευρίζω την μαμά μου και ο φαύλος κύκλος συνεχίζετε.
Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες φαίνεται κάτι να έχει αλλάξει και αυτό από μόνο του με έχει κάνει να ηρεμήσω αρκετά. Η μαμά μου, είναι περισσότερες ώρες στο σπίτι, μου έφερε καινούργια παιχνίδια (γιατί αυτά που μου είχε πάρει, τα είχα χαλάσει όλα) και ήρθε και ένας κύριος στο σπίτι, που η μαμά μου λέει πως είναι ο δάσκαλος μου. Έτσι αυτό το καλοκαίρι, ξεκινάω την εκπαίδευση μου. Ο πρώτος στόχος είναι να μάθω να είμαι ήρεμος. Έτσι, παίρνω λιχουδιές, όποτε κάθομαι χαλαρός! Είναι ωραίο! Επιπλέον προσπαθώ να σταματήσω να κυνηγάω γάτες και μαθαίνω κάποιες καινούργιες εντολές / κόλπα.
Στα πλαίσια της εκπαίδευσης μου, πρέπει να παρατηρώ κάποια πράγματα, όπως τι ακριβώς με αγχώνει, με ποιόν τρόπο ηρεμώ, πως εξελίσσομαι στη συμπεριφορά και την εκπαίδευση μου κ.α., έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω να κρατάω ημερολόγιο, για να γράφω καθημερινά τις εξελίξεις και να μπορώ να βλέπω ανά πάσα στιγμή την πρόοδο μου.
Θεώρησα σωστό, πριν ξεκινήσω να σου γράφω τα νέα μου, να σου πω δύο λόγια για μένα, ώστε να με γνωρίσεις λίγο καλύτερα.
Τώρα είναι η ώρα που θα βγω την μεσημεριανή μου βόλτα, οπότε
θα σε αφήσω και θα επανέλθω το απόγευμα να σου γράψω για τις ζημιές που έχω
κάνει, τα νέα μου παιχνίδια, αλλά και τα πράγματα που έχω ξεκινήσει να μαθαίνω
την τελευταία εβδομάδα!
Υ.γ.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Σταματίνα Σταματάκου και τους υπόλοιπους εθελοντές, που με βοήθησαν όταν είχα ανάγκη και που φρόντισαν να μου βρουν ένα σπίτι στο οποίο ακόμα και αν τους εκνευρίζω πολλές φορές, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες και τις λύσεις και με αντιμετωπίζουν με υπομονή και αγάπη, ως ισότιμο μέλος της οικογένειας καθώς επίσης και τον δάσκαλό μου Μάνο Σπαθάρο, που από το πρώτο μας κιόλας μάθημα, κατάφερε να ξε - αγχώσει την μαμά μου και κατ΄ επέκταση και εμένα, σε πολύ μεγάλο βαθμό!
